شاه

اه‌ دوستی‌ میلانی ذلیلی بر تحلیل درست از رژیم پهلوی نیست، انقلاب سال 57 یک انقلاب سیاسی ( علیه استبداد) نبود، بلکه یک انقلاب فرهنگی ( مذهبی) بود. اکثریت مطلق ایرانیان آن زمان ، بخصوص مذهبیون و چپ، مخالف برنامه های مدرن کردن شاه بودند، به این معنی که اگر شاه اجازه انتخابات آزاد هم می داد به همین سرنوشت دچار می شد. جالب اینجاست که پژوهشگران ایرانی فاکتور فرهنگ شیعه که از زمان صفویه تا به امروز سیاست ایران را دیکته کرده نادیده می گیرند. ایران و هیچ کشور اسلامی تا به حال سکولار نشدند: انتخابات آزاد در مصر، ترکیه، تونس، الجزیره و ... اسلامگرایان را به قدرت رساند و با توجه به این واقعیت که عربستان سعودی و ایران ، چون خیلی زود اسلام را قبول کردند، فرهنگ اسلامی رادیکال تری از کشور های دیگر اسلامی دارند. جامعه شناسی یک علم تجربی است و نه نظری ( فلسفی) . بیش از 90 درصد شهروندان ایران خمینی را انتخاب کردند و نه بختیار، یا جبهه ملی را. میلانی ها بهتر است بیشتر به عامل تعیین کننده مذهب در ایران توجه کنند و نه به حدسیات و گمان های خود: " ده درصد قدرت‌اش را واگذار کرده بود، یک سال بعد مجبور نمی‌شود صد در صد آن را واگذار کند. "